Νανούρισμα

Τι ποίηση ουράνια..

Ο ψίθυρος της ανάσας σου τη σιωπή της νύχτας ότν σπάει..

"δεν είμαι τέλειος"

Τα μωβ βαμμένα όνειρά της πάλι χρώματα γέμισαν..

"είσαι εσύ κι αυτό μου φτάνει"

Ντράπηκε η λύπη..
χώρος δεν υπάρχει πια για εκείνη και με σεβασμό αποχωρεί από το μαξιλάρι της.

"καληνύχτα μικρή μου"

Ακούω: Lovesong